1.การปลูกป่า
โดยเฉพาะการปลูกป่าบริเวณพื้นที่ต้นน้ำ
หรือบริเวณพื้นที่ภูเขา เพื่อให้ต้นไม้เป็นตัวกักเก็บน้ำตามธรรมชาติ
ทั้งบนดินและใต้ดิน แล้วปลดปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่องตลอดปี

2.การพัฒนาแหล่งน้ำเนื่อง
จากปัจจุบันแหล่งน้ำธรรมชาติต่าง ๆ เกิดสภาพตื้นเขินเป็นส่วนใหญ่ ทำให้ปริมาณน้ำที่จะกักขังไว้มีปริมาณลดลง การพัฒนาแหล่งน้ำเพื่อให้มีน้ำเพียงพอจึงจำเป็นต้องทำการขุดลอก
แหล่งน้ำให้ กว้างและลึกใกล้เคียงกับสภาพเดิมหรือมากกว่า
ตลอดจนการจัดหาแหล่งน้ำเพิ่มเติม อาจจะกระทำโดยการขุดเจาะ
น้ำบาดาลมาใช้ ซึ่งต้องระวังปัญหาการเกิดแผ่นดินทรุด
หรือการขุดเจาะแหล่งน้ำผิวดินเพิ่มเติม

3.การสงวนน้ำไว้ใช้
เป็นการวางแผนการใช้น้ำเพื่อให้มีปริมาณน้ำที่มีคุณภาพ
มาใช้ประโยชน์ตลอด ทั้งปี โดยเฉพาะในช่วงฤดูแล้ง ด้วยวิธีการต่าง ๆ
เช่น การทำบ่อหรือสระเก็บน้ำ การหาภาชนะขนาดใหญ่
เพื่อกักเก็บน้ำฝน (เช่น โอ่งหรือแท็งก์น้ำ) รวมทั้งการสร้างอ่างเก็บน้ำ
และระบบชลประทาน

4.การใช้น้ำอย่างประหยัด
เป็น การนำน้ำมาใช้ประโยชน์หลายอย่างอย่างต่อเนื่อง
และเกิดประโยชน์สูงสูด ทั้งด้านการอนุรักษ์น้ำและตัวผู้ใช้น้ำเอง
กล่าวคือ สามารถลดค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับค่าน้ำลงได้
ปริมาณน้ำเสียที่จะทิ้งลงแหล่งน้ำมีปริมาณน้อยลง
และป้องกันปัญหาการขาดแคลนน้ำ

5.การป้องกันการเกิดมลพิษของน้ำ
ปัญหาส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในเมืองใหญ่ ๆ ซึ่งมีประชากรอาศัยอยู่
อย่างหนาแน่น หรือย่านอุตสาหกรรม การป้องกันปัญหามลพิษของน้ำ
จะต้องอาศัยกฎหมายเป็นเครื่องมือ และเจ้าหน้าที่ต้องปฏิบัติตาม
กฎหมายหรือพระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับ ทรัพยากรน้ำอย่างเคร่งครัด

6.การนำน้ำที่ใช้แล้วกลับไปใช้ใหม่
น้ำที่ถูกนำไปใช้แล้ว ในบางครั้งยังมีสภาพที่สามารถ
นำไปใช้ประโยชน์ด้านอื่นได้ เช่น น้ำจากการล้างภาชนะ
อาหารสามารถนำไปใช้รดน้ำต้นไม้ หรือน้ำจากการซักผ้า
สามารถนำไปถูบ้าน สุดท้ายนำไปใช้รดน้ำต้นไม้ เป็นต้น

ที่มา
https://sites.google.com/…/buu54310342/kar-xnuraks-haelng-na